I'll look back on this on day and smile

because it was life and I decided to live it.

Dat maak mezelf in ieder geval wijs op dit moment. Maar ik kan me eerliijk gezegd niet voorstellen dat ik hier ooit de humor van ga in zien. Ben nu 4 maanden in Bali en zoals iedereen weet wordt ik goed getest hier op mijn onafhankelijkheid. Een maand geleden heb ik een toch wel ernstig scooterongeluk gehad, je dijbeen breken, bloedtransfusie en operatie mag ik denk ik wel ernstig noemen zonder heel dramatisch te klinken. Die bewuste avond was ik op weg naar een vriendin om te gaan stappen in Seminyak. Ik dacht echt 5 minuten voor het ongeluk, ik heb het toch wel goed voor mekaar. Ik woon in Bali, lieve vriend, leuke vriendinnen, de ideale baan als duikinstructuer en toen lag ik ineens op de grond met een gebroken been.
Maar zoals bij alles in het leven was de hele gebeurtenis niet alleen maar slecht. Ik heb wel gemerkt hoe lief mensen zijn als zoiets gebeurd en hoeveel lieve vrienden ik om me heen heb verzameld in die paar maanden. Dus de afgelopen tijd was niet heel spannend qua avonturen. Ik heb voornamelijk op Lembongan gezeten bij mijn vriend, die heel geduldig weken voor me heeft gezorgd. En sinds deze week ben ik weer aan het werk op de duikschool. Helaas duik ik nog niet maar ik help op kantoor. Dus m'n leven komt weer een beetje op gang. Over 2 weken hopelijk van die krukken af en dan kan ik ook weer zelf op pad. Nog een voordeel als je niet kan duiken is dat je een tattoo kan laten zetten. Sorry mam en pap! Maar ik ben er zelf heel blij mee en dat is het belangrijkst. Dus de planning is nu, zo snel mogelijk weer fit worden en lekker gaan duiken. Tot over een maandje en dan hoop ik dat alles weer normaal is.

Dikke kus Jootje

ps binnenkort foto's!! Ik heb meer ruimte gekocht, maar duurt ff.